Vorige week was ik in Oostenrijk, heerlijk gewandeld. Tijdens een van die tochten moest ik denken aan outdoor activiteiten in het kader van bijvoorbeeld leiderschapsontwikkeling: managers  die individueel of in groepjes de natuur in worden gejaagd om daar voor hun persoonlijke ontwikkeling alles beslissende ervaringen op te doen. Natuurlijk onder begeleiding van een spiegelende coach die e.e.a. duidt. Ik weet zeker dat de Zillergrund waar we onderweg waren, een prima locatie zou zijn geweest want daar beleef je van alles….

Stel dat die bergtour zou zijn begonnen om mijn persoonlijk leiderschap te ontwikkelen. Wat zouden de ervaringen onderweg me dan hebben kunnen leren? Een paar voorbeelden:

• Op het pad naar een berghut bleek de brug weggeslagen over een woeste bergbeek waar je niet zo een twee drie over heen stapte. Wat nu, omkeren? Of kijken of we ergens konden oversteken? We besloten het laatste dat ons een half uur kostte, waarbij we wel 6 keer een beek moesten oversteken, maar wat ons wel weer op het goede pad bracht.
• Vlak voordat we de laatste beekarm overstaken, zag ik plotseling en tot m’n grote verrassing  door het natte korte gras tussen de rotsen de zeldzame Alpensalamander kruipen. Een fragiel ogend amfibie dat onder barre omstandigheden in het hooggebergte leeft en een draagtijd heeft van 2 tot 3 jaar (eieren komen in het lichaam uit waarna de larven zich verder inwendig ontwikkelen). Een wonder.
• Op de terugweg zag ik hoe een man met een serieuze heupafwijking m.b.v. twee wandelstokken de berg opkwam en zo over een steil pad 400m hoogteverschil overwon, terwijl anderen, valide toeristen, zich door de shuttle bus naar boven lieten brengen.

De metaforen liggen voor het oprapen. Maar is dat ook net niet het probleem. Wat moet je er mee?

De dag daarna las ik in de Tiroler Tageszeitung een artikel waarin vraagtekens werden gezet bij het nut van seminars als  “Iglobauen”,  “Hochseilgarten” of  “Führungskräftetraining im Pferde-Spiegel” dit alles ten behoeve van persoonlijke ontwikkeling. Het grootste bezwaar is, zo schrijft de krant, om het “geleerde” constructief te vertalen naar de job. Dat lijkt me nog een understatement.

Wie wordt nu eigenlijk beter van al deze “investeringen”; de vraag stellen is hem beantwoorden. In ieder geval niet de “trainee”. Het feit dat de ontwikkelingsmarkt bloeit is in mijn ogen het failliet van het lijnmanagement, of scherper gezegd, het people management. Waar zijn de managers die in staat zijn in de omgeving waar mensen werken de voorwaarden te creëren die de persoonlijke ontwikkeling stimuleren, met oog voor de interesses en competenties van de medewerker enerzijds en de strategische doelstellingen van de organisatie anderzijds? Waar zijn de leiders die inderdaad hun medewerkers groot durven te maken, ook al is de consequentie dat ze wellicht naar een andere werkgever vertrekken vanwege vernieuwd inzicht… ?

Zo word je overigens vanzelf een werkgever waar mensen graag werken, een tijd hun beste krachten geven. En mogelijkerwijs nog eens terugkomen, wijzer, met meer ervaringen. Hoe kan je daar “problemen” mee hebben…..? Om nog maar niet te spreken van het feit dat je tijdens een vakantiewandeling dan echt alleen maar hoeft te genieten!!

Dit blog is geplaatst op Dinsdag 14 Juni 2011 om 18:34 en is geplaatst onder Algemeen. Je kunt de reacties op dit blog volgen via de RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.