Kort geleden las ik dat ouders erop aandringen dat iedere school z’n eigen psycholoog krijgt. Wat mij betreft een bizar idee want dit staat natuurlijk ergens voor. Misschien wel voor het failliet van de opvoeding, of beter gezegd dat van ouders die niet in staat zijn om te gaan met “lastige” kinderen. En daarom de uitdaging die het naar volwassenheid begeleiden van kinderen nu eenmaal is, uit de weg gaan door alles waar ze geen brood in zien een medisch etiket op te plakken. Nadat het een paar decennia geleden is begonnen met de schuld te schuiven op allerlei gekleurd snoepgoed, zijn de verklaringen nu wat meer sophisticated geworden, bijzonderder. Vandaag de dag hebben tienduizenden kinderen in Nederland een stoornis binnen het autisme spectrum. Honderdduizend kinderen lijden aan ADHD, hoewel het zelfde gedrag ook gezien wordt bij hoogbegaafde kinderen, waarvan het aantal ook steeds verder stijgt.
Het is dan ook nauwelijks verrassend dat Nederland, vergeleken met de rest van de westerse wereld het grootste aantal kinderen kent met een gedragsstoornis. Maar klinkt dat eigenlijk niet onwaarschijnlijk en te vergelijken met het bericht dat Nederland de plek is, en dus niet in de buurlanden, waar de opwarming van de aarde het snelst verloopt??!!! Alsof er een koudewerend schild langs de grenzen staat opgesteld…..
Ten aanzien van deze snel om zich heen grijpende epidemie die onze jeugd belaagt, is het pikant om te vernemen dat er in ons land op iedere 450 inwoners, 1 (zegge: één) psycholoog te vinden is. Moet je eens uitrekenen hoeveel dat er zijn op een inwoneraantal van pakweg 16 miljoen. Inderdaad, ook hiermee zijn we wereldwijd koploper! De studie psychologie kan zich trouwens nog steeds in een groeiende belangstelling verheugen.
Je zou haast denken dat er sprake is van een marketingsamenzwering. Vanuit die kant bekeken is het voorstel om iedere school te voorzien van een psycholoog geniaal. Immers, als je dit gaat aanbieden en het dan ook nog laat betalen door de overheid/school, dan geldt de wet van Parkinson, die je in algemene zin als volgt kan omschrijven: de vraag naar iets zal zich altijd aanpassen aan de maximale beschikbaarheid ervan. We weten, de goeden natuurlijk niet te na gesproken, waartoe dat leidt: kijk wat er met de AWBZ is gebeurd bijvoorbeeld m.b.t. de exploderende markt voor scootmobielen (onderzoek laat zien dat het voor velen vooral een hebbeding is) en de vlucht die het Persoonsgebonden Budget heeft genomen, dat voor een substantieel deel terecht is gekomen op plaatsen waar het niet voor was bedoeld.
Het is wachten op het moment dat bij de CAO-onderhandelingen wordt gevraagd om een psycholoog op iedere afdeling van een bedrijf. Eigenlijk onvermijdelijk: kinderen zullen binnenkort van jongs af aan gewend zijn om op die manier bij de hand genomen te worden. En zeker weten dat de dames en heren people managers maar al te graag hun lastige medewerkers zullen doorverwijzen.
Natuurlijk zijn er situaties waarin psychologische hulp is aangewezen en effectief, maar veel van de problemen kan worden opgelost door een omgeving waarin afwijken van het gemiddelde geen probleem is, er aandacht is voor elkaar en betrokkenheid geen loos begrip. En binnen organisaties met autonome werknemers waarin leidinggevenden met visie in staat zijn een werkklimaat te creëren waarin medewerkers gelegenheid krijgen op zoek te gaan naar wie ze zijn en op basis daarvan hun competenties ontwikkelen en inzetten. Da’s pas voer voor psychologen…!!
