Onderzoek van de universiteit van Twente heeft aangetoond dat werknemers die achter de PC zitten zo’n 4,5 minuut per uur verdoen aan gepruts met dat apparaat. Als ik dat lees is het eerste wat ik denk: geweldig dat ruim 55 minuten per uur wel optimaal wordt besteed! Waarschijnlijk zou menige werkgever daar meteen voor tekenen. Overigens gaat de helft van die 270 seconden op aan technische storingen, de rest door een gebrek aan vaardigheid…
Met bovenstaande redenatie is iets merkwaardigs aan de hand. Hebben we de “heilstaat” namelijk al eens beleefd? Met andere woorden is de situatie ooit zo geweest dat gebruikers 100% van hun tijd nuttig hebben besteed met de PC en dat we daarna zijn afgegleden….? Als dat het geval is, dan heb je alle recht om te zeggen dat de schade 19 miljard euro is. Maar volgens mij is er juist 19 miljard te winnen.
De mens is altijd volgend geweest in de toepassing van welke nieuwe technologie dan ook. Het kost tijd voor je je alle vaardigheden hebt eigen gemaakt, net zo goed als de ontwerpers doende zijn technische haperingen te minimaliseren. Er komt geen status quo.
Reken liever uit wat er aan productiviteit gewonnen is met de introductie van de computer: we communiceren in real time, kunnen sneller werken, bewerken documenten sneller, vinden informatie sneller, enz. enz. Dan is het haast een beetje flauw om te zeuren over het feit dat we misschien wel 4,5 minuut per uur verliezen aan geneuzel….
Het doet me denken aan de presentatie van een onderzoek over een levensreddend medicijn die ik ooit bijwoonde. Er zijn niet zo heel veel geneesmiddelen die een onmiddellijk effect hebben op leven of dood, maar dit medicijn bracht de sterftekans in de doelgroep terug van ruim 70% naar 30%. Het wonderlijke was dat de discussie na enige tijd alleen nog maar ging over het feit “dat er toch nog een derde van de patiënten overleed….”
Natuurlijk moeten we er naar streven apparaten storingsvrij te maken, vanzelfsprekend dienen we medewerkers te trainen zodat ze soepel met softwareprogramma’s kunnen omgaan en de mogelijkheden benutten, maar maak er toch geen punt van als we de volle 100% niet halen. Is perfectie ons doel? In de evolutie zien we waar dat toe leidt: soorten die dat stadium bereiken, sterven bij de minste geringe verandering in de omgeving uit…
Heerlijk als het even niet lukt of je het niet weet, dan kan je om hulp vragen, bijvoorbeeld bij een collega en vaak is dat nog steeds een mens die een deur verder zit op de gang. Voor je het weet heb je een gesprek en daarbij zal het meer dan eens gebeuren dat je je na dat gesprek beter voelt, meer gemotiveerd, betrokken. Of, gekker nog, is er een idee ontstaan of een voornemen versterkt. En daar wordt iedereen beter van. Wat dat laatste betreft: ik zou me meer zorgen maken over hoe we in de wereld van “het nieuwe werken” die productieve interactie, in ogenschijnlijk verspilde minuten, in stand houden, stimuleren zelfs. Laat de UT daar eens onderzoek naar doen…..
